Ik schrijf dit in de trein terug naar Rome na een lange dag in de fabriek. Treinen zijn het perfecte voertuig om te zitten en na te denken! Na een dag van tien uur werken met mijn team, het inkopen van leer, naar de fabriek gaan om de verzending voor SS17 te vieren en onze nieuwe SS18-collectie te plannen, ben ik uitgeput, maar blij. Eerlijk gezegd is dit misschien wel het gelukkigste dat ik heb gevoeld sinds ik aan deze reis begon om een schoenenbedrijf op te bouwen. Vandaag begon niet bijzonder goed. Ik kon vannacht niet slapen, en ik had maar één dag (ja, het is duidelijk hoe gek ik kan zijn) de tijd gegeven om alles wat gepland was voor deze reis te volbrengen. Na een ontbijt om 8 uur met mijn productiemanager reden we 45 minuten naar een leerlooierij om leer te kopen voor de collectie van volgend voorjaar. Toen we aankwamen, kregen we te horen dat er niemand beschikbaar was om ons te helpen. Dit was ongelooflijk frustrerend, maar we moesten een manier vinden om verder te komen. Uiteindelijk vonden we een leerwinkel of -agent, die leer bij meerdere leerlooierijen betrekt. Ze hadden niet alleen het leer waar we naar op zoek waren, maar de prijzen en beschikbaarheid waren beter dan die van de leerlooierij die ons niet binnenliet! Het heeft ons uiteindelijk veel tijd bespaard, aangezien we van plan waren vandaag drie leerlooierijen te bezoeken. Zonder twijfel is het uitvoeren van mijn visie op beter schoeisel de moeilijkste uitdaging geweest die ik ooit heb ondernomen. Ik ga echter elk obstakel het hoofd bieden. Ik heb er altijd van genoten om de mening van mensen over een vast geloofssysteem te veranderen. De constructie van schoenen en binnenzolen, zo overtuigde ik mezelf, zou een nieuwe uitdaging zijn waarmee ik die voldoening zou bereiken. De realiteit is dat deze reis me soms op mijn knieën heeft gebracht. Een goede vriend van mij heeft onlangs voor het eerst de NYC Marathon gelopen. Ik was daar om haar bij de finish te ontmoeten en haar die avond door haar herstel te helpen. Terwijl ze in bed lag, met ijszakken aan beide benen, vertelde ze me dat de 59th St Bridge, met tegenwind en een klim bergop, haar bijna op haar knieën had gebracht. Ik vertelde haar dat deze reis net mijn 59e brug was. Het heeft mij op mijn knieën gebracht als geen andere uitdaging waarmee ik te maken heb gehad. Wat mij vooruit helpt, is het feit dat mijn schoenen meer zijn dan schoenen. Ze vertegenwoordigen de keuzes die vrouwen volgens mij moeten maken. Het wordt tijd dat vrouwen in zichzelf investeren. De keuzes die we maken in de schoenen van vandaag kunnen onze gezondheid en ons welzijn in de komende jaren beïnvloeden. Vrouwen verdienen beter en het is mijn missie om hen te voorzien. Mijn volharding, of beter gezegd, mijn koppigheid, heeft tot nu toe gewonnen. Hoewel het eindelijk in zicht is, ben ik nog niet over de finish naar succes. Ondertussen heb ik een zeer bevredigende reis gehad, bekroond met een heerlijk stukje chocolade.
